درزگیر بتونی

محصول پلی یورتان AUG-12A، درزگیر دو جزیی بر پایه پلی یورتان و بدون حلال است که پس از اختلاط و اجرا در داخل درزهای بتنی و یا آسفالت در محدوده زمانی مشخص ، دو جزء با هم واکنش داده و درز را آببندی می نماید. این ماده ضمن اینکه چسبندگی بسیار بالایی به سطوح بتنی و آسفالت دارد ، در مقابل پریودهای مکرر انقباض و انبساط بتن به خوبی واکنش نشان داده و کیفیت وکارائی خود را حفظ می نماید. این محصول مقاومت شیمیائی خوبی در مقابل حلال های متعارف صنعتی دارد

کاربرد محصول محصول پلی یورتان درزگیر

پر کردن درزهای انبساط کف های بتنی (افقی)و دیوارهای (عمودی) انبارها، محیط های تولیدی ، پارکینگ ها ........، کارخانجات ، تونل ها و درزهای انبساط بتنی باند فرودگاه ها

ویژگی های دزرگیر بتنی

100در صد جامد و عاری از حلال
چسبندگی بالا با پرایمر یا بدون پرایمر
قابل اعمال در محدوده دمائی گسترده
مقاوم در مقابل آب،سایش و ضربه
مقاومت در برابر تغیرات دمائی
مقاومت در برابر نفوذ آب و سنگدانه

آماده سازی سطح و اعمال درزگیر پلی یورتان :
سطوح بتنی درز باید تمیز و عاری از هرگونه چربی و رطوبت و بدون گرد و غبار وکف سیمانی باشد. به منظور افزایش چسبندگی درزگیر به سطوح بتنی اعمال یک لایه پرایمر بتن AEP- بوسیله قلم مو بر روی سطوح بتنی درز توصیه میگردد، اعمال درزگیر پس از خشک شدن پرایمر از یک ساعت تا حداکثر 24 ساعت امکان پذیر است.
پس از اختلاط توصیه میشود تا حداکثر 25 دقیقه درزگیر اعمال شود. درجه حرارت مطلوب محیط در طی فرآیند 25-15 درجه است.

مشخصات فنی در 25 درجه سانتیگراد

Type M, Grade NS, Class 25, Use T1
(ASTM-C920)

انواع درزها و ترک ها

دلایل ترک خوردگی بتن جمع شدگی، تغییرات دمایی، تنش های مرتبط سازه ای، و کوتاه شدن کرنش های بلند مدت است. قبل از انتخاب عامل درزگیر (بتونه)، دلیل ترک خوردگی باید تعیین و ترک های موثر شناسایی شود. در برخی حالت ها، چسبندگی سازه ای ترک نیاز است، در صورتی که در دیگر وضعیت ها باید از ایجاد گیرداری سرتاسری در ترک پرهیز شود.

درزهای انقباضی (کنترلی)

درزهای انقباضی معمولاً به صورت دانسته طراحی و اجرا می شود و این درزها ترک خوردگی های ناشی از انقباض بتن (جمع شدگی) را تعدیل و به صورت منظم در می آورد. اغلب درزهایی که کنترلی نامیده می شوند برای کنترل ترک ها در محل های مختلف به کار می روند. در سطوحی که ضعیف هستند یا ابزار برش دهنده، در مقطع بتن معمولاً در مدت 24 ساعت اولیه، درز ایجاد می شود.

درزگیری های اتصالات در بتن و نحوه آب بندی

درزهای انبساطی (جداسازی)

درزهای انبساطی از شکاف خوردگی، شکستگی و پیچیدگی (شامل جابه جایی، پیچش و مسائل دیگر) در مجاورت سازه های بتنی که ممکن است این اتفاق بیفتد، جلوگیری می کند. شکاف خوردگی و پیچیدگی می تواند ناشی از انتقال نیروهای فشاری باشد که با انبساط، بارهای اعمال شده، یا اختلاف جابه جایی های ناشی از بلند شدگی ها در ترکیب و شکل سازه یا نشست ها باشد(ACI 504R) درزهای انبساطی با ایجاد فضاهایی برروی کل مقطع در بین واحدهای سازه ای کنار هم ساخته می شوند.

درزهای اجرایی

درزهای اجرایی قبل و بعد از انقطاع در جایدهی بتن در میان محل قرار گیری واحدهای پیش ساخته صورت می گیرد. محل های کار معمولاً از پیش تعیین و محدودیت های کاری، که می توان کار را در یک زمان با حجم کاری مناسب و با حداقل اختلال در پرداخت کاری سازه صورت داد، و مشخص می شود. احتمال قطع کار به وسیله عوامل پیش بینی نشده و ضروری در عملیات بتن ریزی نیز وجود دارد. نسبت به نوع طراحی سازه، ممکن است در عملیاتی احتیاج به اقدامی قبل از رسیدن به درزهای انقباضی یا انبساطی و یا به چسبندگی صحیح لایه های مختلف به همدیگر برای یکپارچگی کامل سازه ای، نیاز باشد. درزهای اجرایی نسبت به مراحل جایدهی تعیین شده به وسیله طراح سازه، به طور افقی یا عمودی اند (ACI 504R).

روش های آب بندی درزها

روش های آب بندی درزها شامل روش های تخصصی تزریق، مسیریابی و بتونه کاری، چسباندن، اجرای بتونه از پیش قالب بندی شده، و اجرای سیستم های حفاظتی مناسب سطح (از قبیل غشاءهای الاستومری) است.

مصالح بکار رفته در درزهای بتن

مصالح متعددی در محل تشکیل درزها در دالهای بتنی بکار برده می شوند که رایج ترین آنها عبارتند از :

صفحه انعطاف پذیر

صفحه انعطاف پذیر یک صفحه الیافی تراکم پذیر و قابل انعطاف مانند فلکس سل می باشد. این ماده ارزان قیمت است و بشکل نوارهای از پیش بریده شده با ارتفاع مورد نظر بوده و بسادگی قابل تهیه از فروشگاه های مصالح ساختمانی است. از این صفحه خصوصاً در ساخت درزهای انبساط استفاده می شود. این نوارها در اندازه های تیپ و به ضخامت 25mm ، 20 mm ، 12mm برحسب اندازه درز انتخاب می شوند. پهنای درز نباید از 30mm بیشتر باشد.

انواع درزگیر بتن

سه نوع درزگیر موجود می باشد

درزگیری که بصورت گرم ریخته می شود، و معمولاً با منشاء قیری است. این نوع درزگیر امروزه به اندازه گذشته مصرف نمی شود.
درزگیرهایی که بصورت سرد بکار برده می شوند، که در اکثر موارد شامل مخلوط دو جزیی پلی سولفید به همراه رزین و یک ماده کمکی بعمل آوری بتن است، و معمولاً محل درز توسط یک تفنگ حاوی چسب یا بتونه پر می شود و روی آن توسط کاردک بتونه گیر صاف می شود. امروزه این نوع درزگیر بیشترین کاربرد را دارد. مواد الاستومری پیش ساخته (لاستیک طبیعی یا مصنوعی)- این مواد گران قیمت هستند، و می بایست با فشار در محل درز که قبلاً کاملاً تمیز شده و بخوبی روغنکاری شد جاسازی شوند.
درزگیرهای بتن در ظروفی با اندازه های مختلف بر حسب مورد مصرف ارائه می شوند، و هر درزگیر برای مورد خاص خود بکار می رود. در صورتی که در مشخصات پروژه درزگیر خاصی معرفی نشده باشد، می توان از راهنمایی سازندگان مصالح ساختمانی برای انتخاب مناسب ترین درزگیر استفاده کرد.

درزگیرها به درز خشک بهتر می چسبند و در 24 ساعت اول مصرف نباید رفت و آمدی رویشان صورت گیرد. برای این منظور می توان روی درز را با یک پوشش موقت جهت اجتناب از عبور و مرور روی آن پوشاند.